प्रेमरोग...Kiran Jadhav

आजकाल शहरात एक रोग आलाय [स्वाईन फ्लु नाही]
ज्याला-त्याला प्रेमाचा ताप चढलाय
सारेजण प्रेमरोगी झालेत
आई-बापाचा पारा चढलाय ॥

गल्लोगल्ली फिरणारे प्रेमवीर
आता बसस्टाप वर उभे राहू लागलेत
मारूतीच्या देउळातही जोडपी [अरे मारूतीला तरी सोडा..तो ब्रम्हचारी होता रे बाबांनो]
जोडीनं काहितरी मागू लागलेत ॥

कालेजमध्ये या रोगाचा प्रसार झालाय
ज्याला-त्याला प्रेमाचा बुखार झालाय
त्यातच प्रेमदिवस जोडिला आलाय
व्हलेंटाईन डे म्हणून बोलबाला झालाय ॥

थिएटर्रस सारी फुल्ल आहेत
कालेजमधून मुले गुल आहेत
चोपाटीवर भेळपुरी खाण्यात
काही प्रेमवीर मशगुल आहेत ॥

खरंच आता जगाची खेर नाही कारण
यांना वाटतं, लव करणं गेर नाही
रस्त्या-रस्त्यावर रोड रोमियो उभे
जुलिएटचं त्यांच्याशी कसलचं वेर नाही॥

लहान मुलंही नाक्या-नाक्यावर
प्रेमाची भाषा बोलतात
"ग म भ न" येत नसलेतरी
"आय लव यु" लगेच बोलतात

स्वत:ला राम-सिता म्हणवतात हे
यांच्या प्रेमात काही राम नाही
क ष्णा सारख्या खोड्या करणार हे
पण यांच्यात राधेचा श्याम नाही ॥

प्रेमाची व्याख्याच बदलली आता
प्रेमालाही प्रेमधाम नाही
वर निल्ल्रजासारखे म्हणणार
लव येर्या-गबाळ्याच काम नाही ॥

बस्स..आता मात्र फार झालं
प्रेमाचा हा बाजार थांबला पाहिजे
पुन्हा एकदा या धरतीवर
प्रेमसखा अवतरला पाहिजे ॥

सारं जग प्रेममय होईल
प्रेमाचं गोकुळ येईल
कान्हाची मग बासरी वाजेल
अन राधा दीवाणी होईल

पुन्हा वसंत धावत येईल
प्रेमानं बागा फुलवून जाईल
देवाचा मग चमत्कार होईल
अन प्रेमाचा साक्षात्कार होईल
खर्या प्रेमाचा साक्षात्कार होईल॥।

=====================================
किरण जाधव
=====================================

प्रेममुसाफिर...Kiran Jadhav

नाही मी लेखक नाही, कवी नाही
नाही मी चंद्र नाही, रवी नाही
कोणत्याही उपमा देउ नका मला
मी यापेकी कोणीच नाही, कोणीच नाही ॥

नाही मी भ्रमर, फुलांवर फिरणारा
नाही मी तुषार, रिमझिम बरसणारा
नाही मी प्रेमवेडा, दिवाना जो बनणारा
नाही मी मजनु, लेला लेला करणारा ॥

मी नाही तो, ज्यानं ताजमहाल बांधला
मी नाही तो, ज्यानं प्रेमग्रंथ लिहिला
मी नाही तो, ज्यानं चंद्र-सूर्य घडविला
मी नाही तो, ज्यानं हा ब्रम्हांड रचिला ॥

मी नाही तो, जो अस्तित्व शोधतो
मी नाही तो, जो पुरून उरतो
मी नाही तो, जो चंदनापरी झिजतो
मी नाही तो, जो गंधापरी दरवळतो ॥

मग.... मी कोण?
का उगाच विचार करता..
विचारानं डोकं सडवता
अहो मानव आहे मी, मानवापुरता ॥

हो..मीच तो, माणुसकी शोधणारा
माणुसकीचा धडा सार्यांना देणारा
पेशाभोवती फिरणारी, दुनिया पाहणारा
पेसा नसे सर्वस्व हे ओरडून सांगणारा

हो..मीच तो,
प्रेम देणारा-प्रेम घेणारा
प्रेममुसाफिर.....

॥ किरण जाधव ॥

तुझी आठवण म्हणजे ...Kiran Jadhav

तुझी आठवण म्हणजे
भीजलेल्या श्रावणसरी
तुझी आठवण म्हणजे
तारुण्यातल्या अल्लड पोरी ॥

तुझी आठवण म्हणजे
इंद्रधनुने उधळलेले रंग
तुझी आठवण म्हणजे
हळदीने खुललेले अंग ॥

तुझी आठवण म्हणजे
उधाणलेला सागर
तुझी आठवण म्हणजे
काठोकाठ भरलेली घागर ॥

तुझी आठवण म्हणजे
वहित लपवलेले मोरपंख
तुझी आठवण म्हणजे
वाळूत खोल रुतलेले शंख ॥

तुझी आठवण म्हणजे
पक्षांचे उडणारे थवे
तुझी आठवण म्हणजे
रानात चमकणारे काजवे ॥

तुझी आठवण म्हणजे
मनाला केलेला स्पर्श
तुझी आठवण म्हणजे
सरता सरलेले वर्ष ॥

तुझी आठवण म्हणजे
आठवणींचा पाऊस
तुझी आठवण म्हणजे
आठवणींचा ऊरुस
फक्त आठवणींचा ऊरुस....

॥किरण जाधव ॥

एवढीशी चिमूरडी ती ...Kiran Jadhav

एवढीशी चिमूरडी ती
बोबडे बोल बोलायची
तुरूतुरू चालायची
दुडूदुडू धावायची...

लळा लावला होता तीनं
सार्याना..आपल्या हसण्याचा
छान-छान दिसण्याचा...

सार्यांची लाडकी ती
जो-तो उचलून घ्यायचा तीला
एखादं चॉकलेट देऊन
गोड-गोड पापा घ्यायचा तीचा..

एवढीशी चिमूरडी ती ,
बघाना.. आता वयात आलेय,
फुललेय...
गुलमोहरासारखी बहरलेय...

आजही ती, तशीच हसते-बोलते
सार्याना आपला लळा लावते
चॉकलेट बदल्यात पापा देणारी ती
कदाचित...
चॉकलेट बदल्यात पापा देणारी ती
आज बापाच्या जीवाला घोर लावते...
बापाच्या जीवाला घोर लावते...

==========================================================
किरण जाधव
==========================================================