आई....

आई....

++++++++

आठवतो तो काळ अजूनही
आईसोबत घालवलेला
मृत्यूशय्येवर असताना ती
काळही माझ्यासोबत, बाजूला बसलेला...

आई मरणासन्न अवस्थेतही
हासत होती, बोलत होती
मी होतो अजाण- भोळा
कशाचीच मला जाणीव नव्हती...

खाटेवर निजली होती ती
काळ आपले पाश,
मानेवर तिच्या ओढत होता
खिन्न नजरेने तिचे वेडे लेकरु
तिच्या मरणा~या देहाकडे पाहत होता...

अखेर तो काळ आला
आईचा आवाज ...
बोलता बोलता बंद जाला
काहीतरी वाईट घडले
एवढच समजुन
माझाही टाहो फुटला...

आई सोडून गेली होती
मला- आम्हा सर्वांना
सार घर रडा-रडीत भीजल
कळल होत मलाही एव्हाना...

तशी जाण नव्हतीच कळण्याची
तरीही मी रडत होतो
का नेलेस माझ्या आईला
म्हणुन देवाजवळ भांडत होतो...

सार काही संपल होत
आई सोडून गेली होती
पण ...
पण मरता मरता जगण्याची
नवी जिद्द देऊन गेली होती...

आजही तोच दिवस आहे
काळ ही तोच ओळखीचा
आज... सार काही आहे माझ्याकडे
पण आईसारख दैवत नाही,
माझ्याकडे आई नाही...आई नाही...

=============================
किरण जाधव...[आईसारख दैवत शोधतोय..]
=============================